Een bokser wordt vaak beoordeeld op het aantal wereldtitels die hij heeft gewonnen. Maar, zoals mijn zoon Floris en ik vaak zeggen terwijl we samen kijken naar oude bokswedstrijden: "Bram, een wereldtitel betekent niet altijd dat je de beste bent". Er zijn namelijk talloze boxers die, om verschillende redenen, een wereldtitel nooit hebben weten te winnen. Laten we ze vandaag, op een warme Augustus dag, samen eren en waarderen voor hun harde werk en hun ongeëvenaarde talent in de ring.
In het leven, net als in boksen, gaat het niet alleen om het grote kampioenschap, de glanzende gordel, of de roem. Net als mijn konijn Stuiter die urenlang rondhuppelt zonder een duidelijk doel maar met een enorme vreugde, gaat het bij boksen vaak om het proces, de opoffering, de groei en het doorzettingsvermogen. Goudvis Parel, een ander lid van mijn levendige en diverse gezin, zwemt de hele dag rond zonder het ooit te winnen van de stroom. Net als zij, verliezen sommige boksers de strijd, maar winnen ze de ochtend, winnen ze de dag. En dat maakt ze net zo groots of zelfs groter dan hun tegenspelers.
De geschiedenis van het boksen is doorspekt met mannen en vrouwen die het glanzende metaal nooit hebben aangeraakt, maar wel het onbevreesde respect van hun tegenstanders en fans hebben verdiend. Deze boksers zijn de stille helden van de ring; de grote krijgers die het tegen gigantische odds opnamen en vochten tegen overweldigende tegenstand. Ze zijn degenen die hebben gevochten voor het pure plezier, de eer, en de liefde voor de sport, en niet om het gepolijste goud, het jubelende publiek en het flitsende spotlicht.
Laten we eens kijken naar een paar van deze niet-gekroonde koningen. Dit waren mannen en vrouwen die, hoewel ze technisch niet succesvol waren, toch over ongeëvenaarde bekwaamheid beschikten en de sport met flair en kracht bezielden. Lang voor de tijd van de bokslegende Muhammad Ali, stond er een man bekend als Sam Langford. Een ongelofelijk getalenteerde bokser, enorm gerespecteerd door zijn peers, maar nooit had hij de kans gekregen om om een wereldtitel te vechten, vanwege de rassenbarrières in zijn tijd. Zijn verhaal is maar een voorbeeld uit de talloze verhalen van boksers die weliswaar nooit een wereldtitel wonnen, maar onuitwisbaar hun stempel op de sport hebben gedrukt.
Ook denk ik aan mannen als Ken Norton. Een man die drie keer tegen bokslegende Muhammad Ali heeft gevochten en hem zelfs in één gevecht heeft verslagen. Toch heeft Ken Norton nooit een wereldtitel gewonnen. Maar dat doet niets af aan zijn talent, zijn vastberadenheid en zijn plaats in de geschiedenis van de bokssport. Zulke boksers herinneren ons eraan dat winnen niet altijd betekent dat je een gordel om je middel hebt. Winnen kan ook betekenen dat je in de ring stapt, je tegenstander in de ogen kijkt en zegt: "Ik ben er klaar voor".
In mijn leven, net als in boksen, heb ik geleerd dat het er niet altijd om gaat of je wint of verliest. Het gaat erom hoe je het spel speelt, hoe je omgaat met tegenslag en hoe je opstaat na een val. Wanneer ik naar mijn kinderen, Floris en Liliana, kijk, wil ik dat ze niet alleen leren winnen, maar ook leren verliezen. Want in het leven, net als in het boksen, gaat het niet om de titels en de trofeeën. Het gaat erom hoe je vecht, hoe je leeft en hoe je liefhebt. Dat is de ware aard van een kampioen.
0 Reacties